Rok 1417 to chyba najszczęśliwszy czas w życiu Rity. Oto jej miłość doznaje spełnienia, a ona sama staje się oblubienicą Chrystusa!
Życie zakonne nie jest pozbawione trudności, które stają się również udziałem nowicjuszki. Rita ma problemy z zachowaniem posłuszeństwa. Biografowie Świętej zgodnie przekazują opowieść, w świetle której zakonnica zostaje poddana dość szczególnej próbie pokory. Otóż na klasztornym podwórzu tkwi wbity w ziemię suchy patyk, który należało po prostu wyrwać i wyrzucić. Wbrew wszelkiej logice, przełożona, tonem nie znoszącym sprzeciwu, każe Ricie pielęgnować go, podlewając rano i wieczorem. Mieszkanki klasztoru są przekonane, że ta praca nigdy nie przyniesie pożądanego efektu. Rita myśli podobnie, ale posłusznie wypełnia polecenie ksieni i podlewa patyk. Niespodziewanie ten suchy badyl ożywa, wypuszcza zielone pędy, z czasem zaczyna owocować, dając dorodne winogrona!
Święta Rita – Anioł Miłości
Rita jest zakochana w Bogu; od zawsze była! Teraz jest już w pełni Jego oblubienicą! Tę miłość zakonnica wyraża w dobrowolnych aktach pokutnych: postach, noszeniu włosiennicy, biczowaniu się, sypianiu na podłodze z kamieniem pod głową, zamiast poduszki. Wszystko to czyni w intencji nawrócenia grzeszników…
W okolicy nazywa się Ritę „aniołem miłości”, a to z powodu jej pełnej oddania posługi ubogim, chorym i cierpiącym. Zakonnica „sprawdza się” zatem nie tylko jako ascetyczna mniszka, ale i doskonała, wyczulona na bolączki chorych, pielęgniarka. W swojej skromności i prostocie nie przypuszcza nawet, że wkrótce zostanie obdarzona znakiem zarezerwowanym dla nielicznych, znakiem swoistego Bożego upodobania…
Źródło
Opracowane na podstawie książki “W cieniu krzyża”.
