Rok 1450 papież Mikołaj V ogłasza Rokiem Świętym, z czym związane są odpusty; z tym również odpust zupełny pod warunkiem przybycia do Rzymu, nawiedzenia tamtejszych bazylik i odmówienia koniecznych modlitw.
Stygmaty św. Rity
Rita od ośmiu lat nosi na czole bolesny stygmat cierniowej korony. Mimo stosowanych medykamentów, ta jątrząca się rana nigdy się nie goi, wydziela nieprzyjemny zapach, który sprawia, że zakonnica pozostaje w całkowitym odosobnieniu: jada w samotności i modli się w samotności. Siostry unikają Rity ze względu na odór panujący w jej zakonnej celi.
Usłyszawszy o planowanej pielgrzymce mieszkanek klasztoru do Rzymu, Rita postanawia udać się wraz z nimi. Jednak siostry ze względu na krwawiącą ranę i przykrą woń, jaką ona wydziela, nie chcą zabrać zakonnicy. Przełożona stawia jej warunek: „Dołączysz do pątniczek, jeśli rana zagoi się”.
Rita udaje się na rozmowę z Panem, podczas której zawiera z Nim niepisany układ: zewnętrzne oznaki rany znikną na czas pielgrzymki, choć dotkliwy ból nadal pozostanie… Bóg po raz kolejny wysłuchuje prośby pokornej zakonnicy. Rana zabliźnia się, a Rita – choć nadal cierpiąca – wyrusza z jubileuszową pielgrzymką.
Źródło
Opracowane na podstawie książki “W cieniu krzyża”.
